Makana is leefbaar!

Makana is leefbaar, maar nog niet af.

Sinds december 2021 woon ik in het huis Makana. Een heerlijk ruim huis, waar gasten kunnen komen. Zo zijn er vrienden van Jeugd met een Opdracht op bezoek geweest en hebben praktisch geholpen. Ik deel het huis met een oudere dame. En drie kinderen hebben tijdelijk bij mij gewoond. Regelmatig hebben we een avond van de gemeente, waarbij we samen eten en de bijbel openen in Makana. Ik ben ook een beetje ingeburgerd en heb een ‘braai’. Een plek waar we kunnen barbecueën, en daar hebben we al heel wat gebruik van gemaakt. Sinds afgelopen maand zijn er ook bidstonden in mijn huis.

Makana, een (t)huis om te delen. Een gift voor mij, een gift voor velen.

Zolang het huis bestaat heeft het deze woorden al waar gemaakt en dat is zo mooi om te zien. Een plek waar ik zelf tot rust kom en thuis mag zijn. Een plek waar anderen van mogen genieten en een thuis mogen vinden.

Ik denk met name aan de kinderen die een korte tijd bij mij hebben gewoond. Wekelijks werk ik mee in het Joshua project, een project voor de kinderen in onze straten. Deze kinderen komen vaak uit onstabiele gezinnen en gaan niet naar school. Dit kunnen verschillende redenen hebben, maar ik denk dat het toch het meeste neerkomt op een zwak sociaal netwerk. Kinderen zijn niet gestimuleerd. Als je eenmaal achter loopt op school, wordt er een gat geslagen die bijna niet te dichten is. Uiteindelijk zijn er heel wat kinderen die het niet meer redden op school, of kiezen om niet naar school te gaan. Dan zijn wij er met het Joshua project. Aandacht voor onderwijs, mentorschap, discipelschap en verzorging. Vanuit deze plek zijn er kinderen onder de aandacht gebracht bij sociaal werk. Deze kinderen kunnen niet meer thuis wonen. Drie van hen hebben tijdelijk bij mij gewoond om een betere plek te vinden voor de lange termijn. Het eerste meisje ging me heel makkelijk af, en daarmee heb ik een goede tijd gehad. Het tweede en derde kindje, waren broer en zus. Dit vond ik heel pittig. De dag wisselde zich af met goede en slechte momenten.

Ik heb gezien dat je opvoeden echt niet alleen kan doen. Ik heb dan ook mensen om me heen gevraagd om me te helpen. Zo werd de oudere dame bij mij in huis ‘oma’. Daar hebben de kinderen enorm van genoten, en ik ook. Maar ook de ouderen in de gemeente werden ‘ooms en tantes’. De buurkinderen werden ‘vriendjes / zusjes’. Samen gemeente zijn en samen familie vormen. Wat was en is dat behulpzaam! Welke rol speel ik in het leven van de kinderen? Welke rol speel ik in het leven van de ouderen? Wie ben ik voor de ander in de gemeente en wie mogen zij voor mij zijn?

In onze gemeente komen kinderen die niet altijd meer ouders hebben. We hebben ouderen waarbij de kinderen niet in de buurt wonen. We hebben de generaties in de gemeente, wat hebben we elkaar nodig!

Elke dag kwamen ze trouw en eensgezind samen in de tempel, braken het brood bij elkaar thuis en gebruikten hun maaltijden in een geest van eenvoud en vol vreugde. Ze loofden God en stonden in de gunst bij het hele volk. De Heere breidde hun aantal dagelijks uit; steeds meer mensen werden gered. Handelingen 2 :27-47

Laten we op elkaar letten elkaar aansporen tot liefde en goede daden, en in plaats van weg te blijven van onze samenkomsten, zoals sommigen doen, elkaar juist te bemoedigen, en dat des te meer naarmate u de dag van zijn komst ziet naderen. Hebreeën 10: 24-25

Met vriendelijke groet,

Rianne

makanahuis@gmail.com

NL52 RABO 0348 464 053

Luctor et Emergo

t.a.v. zending Rianne